زمینه: ویروس آبله میمون برای نخستین‌بار در سال 1958
در میمون‌ها شناسایی شد و اولین مورد انسانی آن در سال 1970 گزارش گردید. این
بیماری در ابتدا به عنوان یک بیماری بومی در برخی از کشورهای آفریقایی شناخته می‌شد،
اما در سال 2022 گسترش آن به کشورهای غیراندیمیک موجب نگرانی‌های جهانی گردید.
روش تحقیق: این مطالعه یک مرور سیستماتیک است که با جستجو
در پایگاه‌های داده معتبر از سال 2010 تا دسامبر 2024 انجام شده است. مطالعات
مرتبط با اپیدمیولوژی، انتقال ویروس و اقدامات پیشگیرانه وارد این تحقیق شدند.
داده‌ها به‌صورت کیفی و کمی از مقالات استخراج و تحلیل شده‌اند.
یافته‌ها: آبله میمون از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن،
تماس جنسی و تماس با حیوانات آلوده منتقل می‌شود. شیوع بیماری بیشتر در مناطق
روستایی و کم‌توسعه است. انتقال از انسان به انسان در سال‌های اخیر در کشورهای
غیراندیمیک افزایش یافته است. علائم بالینی شامل تب، سردرد، ضایعات پوستی و درد
شدید در برخی مناطق است. درمان خاصی وجود ندارد و درمان‌های حمایتی و داروهایی
مانند تکوویرمات استفاده می‌شود.
نتیجه‌گیری: آبله میمون یک بیماری ویروسی است که با انتقال
از انسان به انسان و حیوان به انسان گسترش می‌یابد. پیشگیری از طریق واکسیناسیون،
آگاهی‌بخشی عمومی، و استفاده از وسایل محافظت فردی از جمله کاندوم و ماسک می‌تواند
از شیوع آن جلوگیری کند. کنترل این بیماری نیازمند شناسایی سریع و اقدام‌های
پیشگیرانه مؤثر است.
واژه‌های
کلیدی: آبله میمونی، اپیدمیولوژی، انتقال، پیشگیری و ارتوپُکس‌ویروس